(stracić włosy)

См. также в других словарях:

• głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… …   Słownik frazeologiczny

• wyjść — dk, wyjśćjdę, wyjśćjdziesz, wyjdź, wyszedł, wyszła, wyszli wychodzić ndk VIa, wyjśćdzę, wyjśćdzisz, wyjśćchodź, wyjśćdził 1. «opuścić jakieś miejsce, zwykle udając się dokądś, w jakimś celu» Wyjść z domu. Wyjść na spacer. Wyjść po zakupy. Wyjść… …   Słownik języka polskiego

• oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

• rozpuścić — dk VIa, rozpuścićpuszczę, rozpuścićcisz, rozpuścićpuść, rozpuścićcił, rozpuścićpuszczony rozpuszczać ndk I, rozpuścićam, rozpuścićasz, rozpuścićają, rozpuścićaj, rozpuścićał, rozpuścićany 1. «sporządzić roztwór (jednolitą fizycznie mieszaninę)… …   Słownik języka polskiego

• wypaść — I dk Vc, wypaśćpadnę, wypaśćpadniesz, wypaśćpadnij, wypaśćpadł, wypaśćpadłszy wypadać ndk I, wypaśćam, wypaśćasz, wypaśćają, wypaśćaj, wypaśćał 1. «straciwszy punkt oparcia, spadłszy znaleźć się na zewnątrz czegoś, poza czymś; oddzielić się nagle …   Słownik języka polskiego

• głowa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. głowawie; lm D. głów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} część ciała człowieka i większości zwierząt, mieszcząca mózg i narządy zmysłów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Duża, okrągła głowa.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• uwłosienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} włosy pokrywające skórę człowieka lub zwierzęcia, owłosienie, sierść : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gęste, bujne, delikatne, słabe, ciemne, jasne… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odbarwić — dk VIa, odbarwićwię, odbarwićwisz, odbarwićbarw, odbarwićwił, odbarwićwiony odbarwiać ndk I, odbarwićam, odbarwićasz, odbarwićają, odbarwićaj, odbarwićał, odbarwićany «pozbawić barwy, koloru; usunąć, wywabić barwę, kolor (za pomocą środków… …   Słownik języka polskiego

• pociemnieć — dk III, pociemniećeje, pociemniećniał, pociemniećały 1. «stać się ciemnym, ciemniejszym; pokryć się ciemnością» Włosy komuś pociemniały. Pociemniało i zaczął padać deszcz. ◊ Pociemniało komuś w oczach «ktoś przestał dobrze widzieć pod wpływem… …   Słownik języka polskiego

• posiwieć — dk III, posiwiećeję, posiwiećejesz, posiwiećej, posiwiećwiał, posiwiećwieli, posiwiećwiały, posiwiećwiali «o człowieku (rzadziej o zwierzęciu): stać się siwym, mieć siwe włosy; o włosach: stracić właściwą barwę, nabrać białego, szarego koloru;… …   Słownik języka polskiego

• spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… …   Słownik języka polskiego